หย้าน "ตกอีปุก!!"

     งงหล่ะสิครับ..."ตกอีปุก" แปลว่าอะไร...ถ้าคนอีสานจะรู้จักคำนี้ดี และผมว่าคนอีสานทุกคนที่เคยอยู่อีสานตั้งแต่เล็กจนโต แล้วย้ายถิ่นฐานเข้ามาเมืองกรุง  หรือตาม จังหวัดที่พูดภาษากลางทั่วไป คงจะเคยเกิดอาการ "ตกอีปุก" กันถ้วนหน้า อาการตกอีปุก คือการพูดภาษาภาคกลาง (ภาษาไทย) ผิดเพี้ยน คือจะพูดกลางแต่ยังออกสำเนียงอีสาน หรือยังมีภาษาอีสานปนๆ ออกมาด้วย อย่างเช่น พูด ช.ช้าง แต่ออกเสียงเป็น ซ.โซ่  เช่น ชักช้า จะออกเป็น ซักซ้า หรือลองสังเกตุ ได้ครับ ว่าคนไหนเป็นคนอีสานถ้าทำให้เขาเจ็บโดยกระทันหัน เขาจะอุทานว่า...
"เอ่อะ!..." แต่คนภาคกลางจะอุทานว่า "โอ้ย!" 

    ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งหล่ะครับ...ที่กลัว ตุกอีปุก อย่างมาก ผมเป็นเด็ก จ.สกลนครครับ เรียนอยู่ที่สกลฯตั้งแต่เด็ก จะพูดภาษา "ย้อ" ครับ เป็นภาษาอีสานอีกแบบครับ...ซึ่งจะต่างจากภาษาอีสานทั่วไป (จ.สกลนคร มีภาษาและวัฒนธรรมหลากหลายมากครับ ไม่ไทยย้อ ,ภูไท ,โซ่ ...หรือแม้แต่ภาษาเวียดนาม เพราะมีคนเวียดนามอาศัยอยู่มากมายครับ) ผมย้ายจากโรงเรียน สกลราชฯ ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดสกลนครครับ ตั้งแต่ปี 2527 ครับ แล้วมาเรียนที่โรงเรียนโพธิสัมพันธิ์ฯ อยู่ที่พัทยาครับ โอ้ย...มาแรกๆ ผม "ตกอีปุก"แหลกเลยครับ ไม่ว่าสำเนียงพูดกลางมันไม่ให้หน่ะครับ และศัพย์แสงภาษากลางนี้ไม่รู้เรื่องเลยครับ อาจารย์ให้ออกไปร้องเพลงหน้าห้องนี้ต้องเพี้ยนเพื่อนๆ ฮาตรึง...  ยิ่งเขาเรียกผัก ผลไม้บางอย่างไม่รู้เลยครับ อย่างเช่น ใบแมงลัก บ้านผมเรียก ผักอีตู่ ใบชะพลูบ้านผมเรียกผักอีเลิด, มะรุม บ้านผมเรียกหมากฮูม  ยิ่งทุกวันนี้ผมยังจำไม่ได้เลยว่า หมากลิ้นไม่ ภาษากลางเขาเรียกว่าอะไร... อ๋อนึกอีกแล้วครับ ...เขาเรียกว่าลิ้นฟ้า หรือเพกาครับ... เอาไว้ว่าว่างๆ จะเล่าให้ฟังใหม่นะครับ...ต้องไปเลือกตั้งแล้วครับ ...โชคดี สุขภาพแข็งแรงทุกท่านครับ