วันพุธที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2554

คิดถึงผักขะยา (ผักปู่ย่า)

       ทุกวันนี้สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป การปลูกผักของชาวสวนในปัจจุบันก็มุ่งแต่ในด้านพาณิชย์ซะเป็นส่วนใหญ่...ใช้สารเคมีเข้าช่วยเร่งการเจริญเติบโตเยอะแยะมากมาย...จึงทำให้โรคภัยไข้เจ็บตามมา...เยอะมาก
        ผมนึกถึงตอนสมัยเด็กๆ...ตอนอยู่ต่างจังหวัด(จ.สกลนคร)  ผมจำได้ว่าผมตื่นแต่เช้า ตี 3 ตี 4 เพื่อไปรดน้ำผักสวนครัวที่ช่วยยายปลูกไว้เล็กๆน้อยๆ ใส่ปุ๋ยขี้วัว ขี้ควาย ขี้ไก่ ...พอผักงาม โตกินได้ยายก็ไปตัดเก็บแล้วให้ผมใส่กะละมัง ไปขายตลาด  และบางส่วนก็ใช้รับประทานในครอบครัว มันช่างเป็นภาพที่งดงาม และอยู่ในความทรงจำของผมตลอดเวลา ผมนึกถึงผักพื้นบ้านที่ผมเคยปลูก ผักพื้นบ้านที่ผมเคยกิน ผักบางชนิดผมหากินไม่ได้อีกแล้ว เช่น...
         ผักขะยา หรือผักกาดย่า(บ้านผมทางอิสานเรียก) ภาคกลางเรียกว่า ผักปู่ย่า,ผักช้าเลือด ส่วนภาคเหนือเรียก ผักหนามแด้

     ผักขะยา กินยอดอ่อน ใบอ่อนและดอกยอดและใบอ่อนจะออกช่วงฤดูฝนครับ ส่วนดอกออกในหน้าหนาว ใบอ่อนเป็นผักสดกินกับน้ำพริก ซุปหน่อไม้ หรือซอยใส่ลาบ ส่วนดอกและยอดอ่อนปรุงเป็น "ส้าผัก" มีรสเปรี้ยวและฝาดเผ็ด นึกแล้วชักเปรี้ยวปากอยากกินกับซุปหน่อไม้ของ"แม่ทอน" ที่สกลฯทำจัง...
      โชคดี สุขภาพแข็งแรงทุกท่านครับ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น